BLOG 3. Retraite Jan Geurtz: Zelfafwijzing
In deze blog ga ik in op een van de belangrijkste thema’s die Jan Geurtz tijdens de retraite in Frankrijk veelvuldig aan de orde bracht: Zelfafwijzing.
Het is een hekel onderwerp omdat je op het gebied komt van schaamte, verdriet, boosheid, angst. Jan benadrukte steeds dat hij graag ziet dat wij dit aan elkaar laten zien. ‘Je groeit het meest door moeilijke ervaringen te delen, zei hij. Of zoals ik van Michael doorkreeg: ‘We groeien door het duister naar het licht.’
Wat ik over dit onderwerp uit de retraite (en ook uit Jan’s boeken) heb meegenomen is: Zelfafwijzing is in ons allen. Het is onze eerste verwonding die voortkomt uit ons geloof in de werkelijkheid van de vorm.
Voor mijzelf heb ik gemerkt dat zelfafwijzing leidt tot een diep gevoel van eenzaamheid. Michael zegt hierover: “Eenzaamheid is de grootste tragiek en de kern van het mens-zijn.”
Tijdens de retraite werden alle tweeënveertig deelnemers uitgenodigd tegenover elkaar over onze zelfafwijzing vertellen. Dat was wat onwerkelijk en ook eng om te doen natuurlijk. Tegelijkertijd merkte ik hoe vreemd die zelfoordelen zijn. Een knappe vrouw die zichzelf lelijk vindt, een stoere man die zichzelf een slappeling vindt, er kwam van alles langs.
Tijdens een oefening kwam ik erachter dat ik op heel veel gebieden mezelf afwijs. Meer dan wie dan ook, was mijn indruk. Dat was een schok en ik deelde het in de groep met enige gêne. Jan keek me vriendelijk aan, glimlachte en zei: ‘Dan ben je toch nog ergens de beste in.’
Dat lijkt misschien hard, maar hij maakte direct duidelijk dat weliswaar de zelfafwijzing voortkomt uit de geest (monkymind), maar wijzelf het probleem zijn wanneer we ons identificeren met onze geest. Door onze ware aard niet te herkennen, voelen we ons onvolmaakt en wijzen we onszelf af.
Michael heeft het over de illusie van de geest met zijn oordelen die de duisternis vertegenwoordigt, tegenover de werkelijkheid van het licht: onze ware aard van liefde. Het nieuwe bewustzijn is niets anders dan besef van die ware aard.
Wat moet je dan met die oordelen, die zelfafwijzing? Hoe kom je er vanaf? Tijdens de retraite werd duidelijk dat het eerste dat je los moet laten, is dat je er vanaf wilt komen. Dan wijs je jezelf opnieuw af. De oplossing die Jan ons aandroeg is het ervaren van onze ware aard. Kijken naar je geest vanuit het gewaarzijn tijdens 5 minuten meditaties en gedurende de dag zo vaak als je kunt korte momenten waarop je bewust bent van die vreemde ruimte waarin gedachten opkomen en weer verdwijnen. Je bent dan even in contact met het licht dat je ten diepste bent en dat maakt je rustiger, effectiever, liefdevoller.
Het blijft een doorgaand proces. Voor mij komt er nog bij dat ik na de workshops die ik volgde bij Phoenix mijn innerlijke kind opnieuw in mijn armen heb gesloten. Dat jochie zit nog vol met zelfafwijzing en dat voel ik in mijn hele lijf. Daarom doe ik na elke meditatie een vijf minuten oefening waarin ik schaamte, verdriet, angst en boosheid de ruimte geef en mezelf troost, bescherm en liefde geef terwijl ik de zelfafwijzing die erachter zit voel. Daarna maak ik weer contact met de autonome mannelijke kracht en betrokken kwetsbaarheid van het vrouwelijke in mezelf.
De meditatie en oefening zijn een enorme bevrijding en helpen me om dagelijks in de rollercoaster van emoties overeind te blijven. Met vallen en opstaan, natuurlijk. “Geeft niks mag best,” aap ik dan Jan na wanneer ik het moeilijk heb. Ook dat is onderdeel van zelfliefde en groei.
Het leven van de liefde is een spiritueel pad en proces waarin helderheid belangrijk is. Michaels woorden krijgen steeds meer grond onder de voeten met Jan’s oefeningen en de workshops die ik volgde. Een ontzettend fijn gevoel!
De volgende blog gaat over de toekomst.
Hartegroet,
Dirk van der Laan
06-42768743
https://www.facebook.com/dirk.vanderlaan1
www.dirkvanderlaan.nl
FB pagina van mijn boek: https://www.facebook.com/opwegnaareennieuwbewustzijn/
‘Failure is success if we learn from it’
(Malcomb Forbes, Forbes magazine).