BLOG 4: Retraite Jan Geurtz
Hoe nu verder naar de toekomst? Het was een van de laatste vragen die Jan Geurtz aan de orde bracht tijdens de retraite die ik bij hem volgde.
Onze ware aard was tijdens de retraite een constant terugkerend thema. Het is tekenend dat ons brein geen antwoord kan geven op één simpele vraag: Wie ben ik?
De wetenschap heeft in eeuwen van onderzoek een enorme kennisbron gecreëerd waardoor we steeds meer weten over ons gedrag en ons denken, de vraag ‘wie zijn we?’ blijft een mysterie.
Evenzo is het met materie. Maak je eens los van je beeldscherm en kijk om je heen naar de kamer, stoelen, tafels, muren. We weten hoe het eruit ziet aan de buitenkant, maar hoe zit het met de binnenkant? De wetenschap heeft de allerkleinste deeltjes onderzocht en weet wat ze doen en hoe ze reageren, maar op de vraag ‘wat zijn ze?’ heeft geen geleerde een antwoord.
Zijn is roerloos. Doen en denken zijn beweging in de stille ruimte, het roerloze vacuümveld dat steeds aanwezig is. We kijken erdoorheen naar alles zonder het zelf te zien. Michael leerde me dat het licht zich manifesteert in de leegte. We hebben dus het goddelijke continu om ons heen, zonder het zelf te zien.
Hoe kunnen we dat ervaren? Door stil te gaan zitten en onze aandacht te richten op de ruimte waarin gedachten ontstaan. Zo verwoordde Jan Geurtz het en dat is in lijn met Michaels woorden: ‘concentratie vanuit ontspanning [op wat is], dat is de weg naar het licht.’
Meditatie is niet een doel op zich. Zelfs een kalme geest is niet wat we nastreven met oefenen. Immers, dan zouden we net zo goed aan de kalmerende middelen kunnen of een koptelefoon opzetten met rustige muziek. Het doel is het raadsel zelf te ervaren waar geen wetenschapper, geniale geleerde of nano-computer antwoord op kan geven, het raadsel van onze essentie, ons wezen, onze ware aard.
En waarom? Waarom zou je dat doen? Wat is de zin? Vreugde is onze essentie. ‘Wij zijn licht, liefde en vreugde,’ kreeg ik van Michael door. Dus een kalme geest brengt ons vreugde, niet doordat we alle onrust uit de weg gaan, maar doordat we in de onrust kunnen ontspannen en zien dat het slechts onze geest is die ons wil doen geloven dat we werkelijk onrustig zijn.
Ik fietste laatst langs een bollenbedrijf in Hillegom en daar stond een bordjes met ‘Kwekerij’ en daaronder ‘Nursery’. Mooi eigenlijk, realiseerde ik me, dat het kweken van iets ook betekent dat je het moet koesteren.
Zo is het ook met een kalme geest. Wanneer we die willen kweken, zullen we die ook moeten verzorgen.
Zien we onze geest als ons innerlijke kind, ons kleine jochie of kleine meid, dan kunnen we daar al met meer compassie naar kijken en die geest koesteren zoals we onze geliefden willen koesteren. Dat betekent niet dat we alles wat de geest ons voorschotelt voor waar aannemen. Wel nemen we het serieus door ernaar te kijken en er aanwezig bij te zijn. De geest is weliswaar altijd bezig, het is onze identificatie ermee die maakt dat we onrust ervaren.
De beweging die ik geleerd heb van Jan Geurtz is de rechterhand omhoog te houden op schouderhoogte zoals de Boeddha op de foto onderaan deze blog. Het symboliseert de minimale afstand die je houdt met je geest.
Ik oefen dit sinds de retraite tijdens 5/10/15 minuten meditaties en ook in het dagelijks leven zo vaak als ik kan omdat een kalme geest mij als muziek in de oren klinkt. Op deze manier heeft de retraite bij Jan Geurtz mijn meditatie en oefenen een enorme stimulans gegeven en ervaar ik in mijn dagelijks leven meer kalmte en rust. Ook de overeenkomst met Michaels woorden maakte de ervaring tot een feest van herkenning.
De volgende blogs gaan over mijn ervaringen in workshops die mij hebben geholpen oud zeer op te ruimen en lichter te leven en die, vanuit een andere invalshoek, ook aansluiten bij Jan Geurtz’ en Michaels lessen.
Hartegroet,
Dirk van der Laan
06-42768743
https://www.facebook.com/dirk.vanderlaan1
www.dirkvanderlaan.nl
FB pagina van mijn boek: https://www.facebook.com/opwegnaareennieuwbewustzijn/
‘Failure is success if we learn from it’
(Malcomb Forbes, Forbes magazine).